Maar Mahamudu is eigenlijk niet de zoon van Safoera, hij is de zoon van haar zus. Gelukkig maar dat ze die gewoonten hier hebben, want zo kan ik ook grootmoeder zijn van Wolf. Want hier zijn al de kinderen van mijn zussen, mijn kinderen, en zijn al de kinderen van de kinderen van mijn zussen, mijn kleinkinderen, dus ... ben ik hier Bibi Wolf.
Hier mag je ook zeggen dat 53 oud is, heel oud, want hier worden ouderen gerespecteerd. Hoe ouder je bent, hoe meer respect je krijgt, dan zegt iedereen ‘shikamoo’ tegen je. Dus Lydia ... shikamoo!
Ook al is Mahamudu zelf nog jong, toch heeft hij hier al respect verdiend. Hij is HET gespreksonderwerp hier bij
Mali. Iedereen heeft al over hem gestoeft : hij heeft een fruitmolen gemaakt die veel rapper en veel beter werkt
dan die die ze al jaren gebruiken. Verleden jaar had hij op de andere fruitmolen, waar de vrouwen al
honderden uren met de hand aan gedraaid hebben, een motor gezet. Dat was al een hele verbetering.
Maar de molen van nu, die werkt nog beter : ze moeten niet meer zo veel snijden, want er mogen grotere stukken in, hij werkt rapper en ze krijgen meer sap uit de ananas. Ik ben benieuwd maandag om de molen te zien werken!
Ook vandaag, zaterdag, heeft hij er de hele dag aan gewerkt. Tele en hij waren me (onverwacht) komen afhalen in Kampala omdat ze nog stukken nodig hadden voor de fruitmolen. Het was de tweede keer dat Mahamudu in Kampala was : en dan ziet ge hem kijken en kijken. Hij wil alles zien en ziet trouwens ook alles. Ergens midden op een stoep, in het drukste deel van Kampala, bleef hij staan : ze waren een koelkast aan het maken en dan wil hij zien wat ze aan het doen zijn, want hier bij Mali staat ook een koelkast die kapot is en hij vindt het niet leuk dat hij die niet gemaakt krijgt. Zalig gewoon die gast (en nee Guy, het is niet voor zijn schoon ogen dat ik naar hier kom – ook al noem ik hem als we samen over straat lopen, hij nen jonge zwarte gast en ik een ouw blanke vrouw, mijne lover-boy). Zalig gewoon dat al de lassers juist bij de chinezen waren gaan werken, toen de drie Musketiers van de technische school van Turnhout een paar jaar geleden hier geweest zijn en daardoor juist hem hebben leren inox te lassen. Sindsdien is hij DE technieker van Mali. En hij is geld waard, ook al heeft hij geen technische opleiding gehad maar heeft hij alles zelf geleerd door te kijken en alles uit te willen proberen.
Hij heeft me trouwens straks ook gered van de muis die hier van mijn brood zat te eten in die kapotte frigo!
Mama Ruta is juist op bezoek geweest met Katunzi, Alex en Aquilina. Het is de vrouw van Cyprian, de nachtwaker die toen Lydia en ik 2 jaar geleden hier waren, gestorven is. Door jullie steun kan Ruta, en binnen een paar jaar ook Aquilina, naar het middelbaar. Mama Ruta hoorde vandaag dat ik in Muleba was, dus moest ze zo vlug mogelijk heel uitdrukkelijk komen bedanken. Dus ... iedereen : asante sana – heel erg bedankt - van Mama Ruta.
Ze is moedig, heel moedig en probeert wat geld te verdienen door handel te drijven. Ze koopt een grote tros
bananen en gaat ze dan verkopen per stuk. Ze had 3 avocado’s bij – ik zal er met plezier in jullie plaats van
genieten.
Ik stop ermee voor vandaag ook al heeft 3 dagen Muleba nog veel meer opgeleverd dan dit.
Groetjes en tot volgende week,
Marie-Claire