In Muleba waren de enthousiaste verkopers van Mali Juice aanwezig.
De promotie op de lokale radio lokte heel wat volk! "Chukua Mali yakooooooooooo".
Op 8/8 wordt in heel Tanzania de dag van de landbouw gevierd. In Muleba waren de enthousiaste verkopers van Mali Juice aanwezig. De promotie op de lokale radio lokte heel wat volk! "Chukua Mali yakooooooooooo".
0 Comments
Zaterdag 17 juni 2023 waren we aanwezig met onze kleurrijke Mali-stand op het (h)eerlijke folk festival in Heusden-Zolder. Veel sympathieke standen en veel sympathiek volk. Jong en minder jong mochten een Mali-opener in elkaar knutselen. En als dat niet lukte, mochten de vele ananassen ingekleurd worden. Wat een fijne zomerse dag! En daarom werd Masofu binnen Mali opgestart. Een sociaal fonds voor studie leningen en beurzen. Want daar is het uiteindelijk allemaal om te doen. De volgende generatie meer kansen geven voor een toekomst die ze zelf uitbouwen.
Saphura, secretaris van Masofu, legt het uit aan haar kleindochter Farah. En Irishat mag op stage bij zijn vader Mahamood, de beste technieker ter wereld èn werkzaam bij Mali. Een heerlijke Mali juice proeven is een eerste belangrijke les. Kwaliteit boven alles! En Yasintha, dochter van Respicius, volgt een technische opleiding. De nieuwe generatie nieuwe kansen geven! Dat blijft het hoofddoel van Mali ! Het verlengde paasweekend is bijna voorbij. Het begon donderdagmiddag en duurt tot dinsdag. Zondag neem ik een binnenlandse vlucht naar Dar Es Salaam om een paar dagen bij Vincent en Petra op bezoek te gaan. Woensdag vlieg ik terug naar huis. In het algemeen heb ik een ‘goede’ indruk over hoe het hier loopt. Datius, de nieuwe verkoopsmanager, heeft duidelijk een verkoopsafdeling met een verkoopsteam uitgebouwd. De productie loopt beter, de opdrachten voor de werkers worden beter gecommuniceerd en er is opvallend meer activiteit! Het doet deugd! En natuurlijk zijn er nog heel wat verbeterpunten want we zijn er nog niet. Het break even point is nog niet bereikt en dat blijft het streefdoel. Hier terug ‘leven’, was toch meer aanpassen dan ik dacht. Ik ‘wist’ wat een moeizaam leven het hier kan zijn, maar ik was het toch meer verleerd dan gedacht. En ik besef dat ik hier in een luxe positie zit, met mijn bankkaart en met Safoera. Safoera is mijn overlevingskit. Ze bakt brood voor mij en de werkers, ze kookt, ze gaat naar de markt, ze doet de was. …. Dat is allemaal geweldig. En toch slaag ik erin om me regelmatig te storen aan al wat moeizaam verloopt. Net als je water wil gaan koken voor de koffie, is er geen elektriciteit. Gelukkig mag ik dan het gasvuur van het fabriek gebruiken. Maar als Safoera net brood aan het bakken is als de elektriciteit uitvalt, moet ze het houtskoolvuur aansteken. Zij doet dat zonder te zuchten. Ik zucht dan in haar plaats. Water uit de kraan heb ik niet veel gezien. Gelukkig is het regenseizoen en staan hier tanken genoeg om water in op te slaan. In het paasweekend heb ik het cashbook van Masofu – het sociaal fonds – proberen te ontcijferen. Dat verliep redelijk moeizaam. Wij (ik) houden van duidelijke overzichtstabellen. Wij (ik) denken dat dat nodig en belangrijk is om inzicht te krijgen in resultaten en planning. Wij (ik) denken dat het belangrijk is om uitgaven duidelijk weer te geven. Er wordt veel gediscussieerd. Soms begrijpen we elkaar en dan zetten we weer een stapje verder. Ik ben en blijf een “buitenstaander”. Maar bovenal besef ik telkens weer hoeveel geluk wij (ik) hebben dat onze wieg in België stond. En die wieg die maakt letterlijk toch een wereld van verschil. En Safoera – een moslima – zorgt ervoor dat met Pasen een stukje van die wieg naar Muleba komt. Ze heeft op haar vrije dag pizza gebakken! Dan hoor je me niet zuchten! Marie-Claire Leerlingen van de lagere school van den Uil (Horendonk) hebben heel wat kilometers gestapt op de laatste dag voor de paasvakantie. Dat bracht 1700 euro op voor MaliMuleba! Als onze jongeren solidair èn sportief zijn, dan komt het echt wel goed met de wereld! Dikke proficiat aan alle leerkrachten en begeleiders en dikke dankjewel aan al de leerlingen! Want elke stap, letterlijk èn figuurlijk, telt en maakt een verschil! En omdat Essen ver weg ligt van Muleba, kwam een stukje Muleba naar Essen. Kijk maar hoe ze dat deden! Het leven zoals het is: een productiedag in Muleba.
Een productie werkdag begint om half zeven 's morgens, net voor de zon opkomt. De ananassen worden geweekt, gewassen en gewogen. De ananas worden in 2 of 3 stukken gekapt en gaan dan door de pulper. De pulp gaat dan in de pers, waar 'waterdruk' zorgt dat het geperst wordt. Het sap wordt opgevangen. De flesjes worden heet afgevuld en worden een tijdje warm gehouden onder 'kussens'. Het pulpafval wordt verzameld en doet dienst als compost. Om 16 uur zijn er 104 kratten gevuld en is alles netjes opgeruimd. Iedereen moe maar tevreden naar huis. En hoe zalig het is om getuige te zijn van al die drukte:
Fruitsap controleren, vrachtwagen laden, alles klaarmaken voor transport naar Bukoba. Lang geleden, dat ik nog eens naar Tanzania ging.
Heel lang geleden dat ik nog eens veel te veel had om in mijn valiezen te steken. Lang geleden, heel lang geleden dat ik nog eens zo zenuwachtig was. Gelukkig viel mijne frank al voor ik vertrok, dat ik vooral zenuwachtig was omdat ik eigenlijk te veel verwachtte. Ik wilde dat alle materiaal mee kon want ik wilde alle verwachtingen inlossen! En dat is teveel verwacht! Nadien was ik opvallend rustiger. Woensdagmorgen vertrok mijn vlucht in Zaventem. Al mijn bagage, zo’n 57 kg mocht allemaal mee tijdens de check-in, maar niet alles geraakte door de douane! In mijn 8 kg handbagage had ik aardbeiengelei gestoken voor Safoera en speculaaspasta voor Asha. Ik dacht dat ik het slim aangepakt had: een klein volume maar toch meer dan een kilo. Had ik maar geweten dat ze ‘alles’ wat je kunt smeren, beschouwen als ‘vloeibaar’. De chocolade mocht wel mee door maar Safoera haar aardbeiengelei en Asha hare speculaaspasta niet. Spijtig! Na een overstap in Istanboel moest mijn bagage in Dar Es Salaam om 3 uur ‘s nachts door de scanner en moest ze open. De omvormer, de stabilizator en alles wat daarbij hoort om de pomp van de zonneboiler te regelen, werd niet beschouwd als ‘persoonlijk product’, dus daar moest ik BTW op betalen. Wat ik dan ook gedaan heb. Maar wat een gedoe. En toch was het ook een bijna film-kijken naar al de anderen die ook moesten betalen. Wat een adrenaline dat dat intermezzo gaf. Van slapen tot mijn vlucht naar Bukoba vertrok, rond 10 uur, was geen sprake. Gelukkig was de bijna-nachtvlucht tussen Istanboel en Dar Es Salaam onverwacht comfortabel want ik had 3 zetels tot mijn beschikking! Moe maar voldaan arriveerde ik donderdag rond 3 uur in de namiddag in Muleba. Zalig om eindelijk Safoera, Edrick, Fadhila, Mahamudu, Tadeo, Tele ... terug te zien! Met man en vrouw en macht waren ze nog volop alles aan het klaar maken, want ik mag opnieuw bij Mali zelf logeren. Niet daar waar ik de andere keren logeerde, want daar wonen nu Datius (de verkoopsverantwoordelijke) en zijn vrouw Neema. Maar in het gebouw ernaast, waar Marlies en Gijs, Sander en de studenten van Louvain-la-Neuve logeerden en de studenten van het VTI aten. En in het werkhuis van Mahamudu hebben ze ‘mijn’ keuken geïnstalleerd! Perfect!!!!! Gisteren, vrijdag, een eerste managementteam vergadering meegemaakt. De eerste indruk is helemaal ok: binnen en buiten! Wat een geruststelling. Gelukkig is het nu weekend en kan ik verder bekomen van een toch wel heel vermoeiende reis. Vermits er NU water uit de kraan komt en er NU elektriciteit is, is het NU tijd om mijn haar te wassen! Marie-Claire We mochten weer in de prijzen delen. Letterlijk! De leerlingen van Sint Aloysius Geel hebben weer hun beste beentje voorgezet. Letterlijk! Want ze gingen op sponsertocht en zamelden geld in voor 3 goede doelen.
|
Archief
April 2023
Categorieën
|