Deze morgen begon de eerste vogel te fluiten iets na 6 uur. Het was toen juist niet meer pikkedonker. Om kwart voor zeven is het licht. We zitten nu bijna aan de ‘langste dag’ van het jaar. Deze avond is het nog licht rond kwart voor zeven en om kwart na zeven zal het pikkedonker zijn. In maart, de korste dag van het jaar, zal de eerste vogel pas zingen om 20 na zes. En ’s avonds zal het om zeven uur al pikkedonker zijn.
Jaar in jaar uit verandert het op een half uur tijd van pikkedonker naar licht en ’s avonds andersom. Er zit maximum een verschil op van zo’n kwartier! Hoe leg je dan uit dat het in België soms om 5 uur al donker is en ’s avonds om 10 uur nog niet? En dat ze daarom 2 keer per jaar het uur verzetten? Tja ... of verzetten ze het uur om het ’s morgens rapper licht te krijgen? Ik weet nooit of we ‘langer’ of ‘minder lang’ mogen slapen. Gelukkig vertelt Anita of Frank Deboosere me dat altijd wel weer.
Toen Tele in december 2004 in België was, kon hij ’s morgens, zo lang het nog donker was, niet ontbijten. “En de zon”, vroeg hij elke ochtend, “komt die nooit hoger? Blijft die altijd maar juist boven de horizon hangen de hele dag?”
We hadden Tele gevraagd wanneer hij het liefst naar België kwam, in de winter (koud) of in de zomer (warm zoals in Tanzania). Hij koos voor de winter. Over de temperatuurverschillen was hij vlug heen, maar over de korte dagen bleef hij zich verbazen en over de laaghangende zon.
Misschien hadden we ipv een dikke winterjas een draagbare schijnwerper mee moeten pakken toen we hem gingen afhalen aan de luchthaven. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb!
Tot vrijdag in België. (En hopelijk zijn er nog wat herfstkleuren over)
Marie-Claire