Van 21 februari tot 8 maart 2015 reisden Marie-Claire Claes, Lydia Van Hirtum, Jos Vertessen en Frans Emmerechts via Entebbe in Uganda naar Muleba in Tanzania. In Muleba ligt het fruitsapfabriekje Mali Juice dat door de vzw Mali Muleba in zijn werking wordt gesteund. Hieronder volgt een korte impressie van wat ze er zoal deden, neergeschreven door Frans. Marie-Claire kwam niet mee met de anderen terug naar België. Zij blijft tot half mei ...in Muleba. Zondag 22 februari De zon is op, het is 7.30 u, we zijn eenentwintig uur onderweg en we hebben Kigali al gezien. We zijn er geland maar mochten het vliegtuig niet verlaten. Nu zijn we in het Thames Hotel, tussen Entebbe en Kampala. Leuk ontbijt: gebakken eitje, toast, ananas, fruitsap, thee. Daarna op weg met Thy, die ons de vorige avond met zijn Toyota van het vliegveld is komen halen. Zeer druk verkeer rond Kampala. In een Shopping Hall gestopt voor een bank en een apotheek (Lydia heeft ontstoken ogen). Dan echt op weg, naar Tanzania, de grens! Rond 13 u eten we iets langs de weg in de buurt van Masaka. Rond 15.30 u bereiken we de grens. Allerlei gepalaver. Vooral over de prijs om de auto over te brengen en te registreren. Overstappen in een Tanzaniaanse auto? Neen uiteindelijk. Fotootje getrokken van enkele maraboe-ooievaars in een boom aan de grens (‘niemandsland’?). Het zijn niet onze eerste vogelwaarnemingen. Enkele bruine papegaaien, kuifarenden en een slangenarend lieten zich reeds zien. Verder nu nog 160 kilometer naar Muleba. De grote, door de Chinezen aangelegde asfaltweg tussen Kampala en Muleba (en nog veel verder!) is een enorme verbetering ten opzichte van de stoffige, onverharde, rode aardewegen van 1998, toen ik hier voor het eerst was. ’s Avonds in ’t fruitsapfabriekje gearriveerd. Even de nachtwaker gezien en ook Tele, de manager. Gegeten in ’t fabriekje (door Safura gebakken brood met choco die Jos van thuis heeft meegrebracht). Het gesprek ging over ‘hoe aan Tele en Bombo uitleggen wat we komen doen?’ Moeilijk. Daarna kijken we nog even (onder de deskundige leiding van Marie-Claire) naar de open sterrenhemel van het zuidelijke halfrond. Later op de avond vertrekken Jos en ik naar het Nalphin Hotel. Lydia logeert, samen met Marie-Claire, in ‘t fabriekje. Het Nalphin Hotel is pas twee maanden open. Ik leen een muskietennet van Marie-Claire omdat er op mijn kamer geen aanwezig is. Goed maar wat kort geslapen, vooral met een muskietennet dat niet ‘sloot’.en. |
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Archief
April 2023
Categorieën
|