Een rustige vlucht van Zaventem naar Entebbe, zonder tussenlanding in Kigali Rwanda. In de luchthaven eerst langs de dienst immigratie voor ons visum: 100 $ om 1 dag door Oeganda te mogen rijden. De chauffeur die ons kwam afhalen in de luchthaven had op zijn naambordje "Tobias en Wouter" staan. We logeerden in hotel Guesthouse in Entebbe. S’ nachts werden we gewekt door het lawaai van enkele vechtende apen, voor de rest was de nacht ok. In Entebbe hebben ze maar 2 seizoenen. Het regenseizoen vanaf juli tot half december en de rest droog seizoen. We zitten nu in de laatste weken van het regenseizoen. Rond 7h begon het te gieten, bakken water. Op een mum van tijd stond alles blank.
Rond half 9 arriveerde onze chauffeur. We hadden een auto gehuurd, de chauffeur zou ons rijden tot aan de grens in Oeganda. Daar zouden wij het stuur overnemen en zou Mahamudu ons vergezellen om de weg te wijzen.
Onze chauffeur heeft een garage in Kampala met 30 werknemers. Voor de aanvang van de rit, wilde hij ons zijn garage nog even tonen. De wagen voltanken voor 248.000 Oegandese shilling(83 $). Met betaalkaart betalen lukte niet, ook US dollars werden niet aanvaard. Dan maar samen met de pompbediende een winkel gaan zoeken om dollars te ruilen.
In Kampala was de hoofdweg afgezet omdat de paus op bezoek kwam. Terwijl we aan het tanken waren, kwam de colonne met de pausmobiel voorbij. Over het hele traject stonden zwaar gewapende agenten en militairen langs de weg.
Om 14 u, na een rit van +/- 250 km arriveerden we aan de grens. We moesten eerst het voertuig inklaren om door Tanzania te mogen rijden, maar de chauffeur had de papieren van de wagen vergeten. De chauffeur wist niet goed wat aanvangen. Wout en ik dan maar wat onderhandelen met de politie om toch binnen te geraken. Eerst betaalden we een ambtenaar 20$ om papieren te maken. Na de eerste papieren mochten we hem met de auto volgen tot aan het volgende checkpoint.
Daar vroeg hij opnieuw 50$ om de nodige documenten op te maken. Na heel wat heen en weer geloop, waren de auto documenten klaar, en uiteraard moest hij opnieuw 20$ hebben voor zichzelf.
Voor ons visum voor Tanzania moesten we elk 50 dollar betalen.
Uiteindelijk konden we op weg door Tanzania. Maar we waren iets te optimistisch. Bij het eerst volgend checkpoint werden we door 3 agenten opzij gezet. Ze vroegen onze verkeersdriehoek en mijn rijbewijs. Natuurlijk geen driehoek in de auto te bespeuren. Resultaat: 30.000 TZ shilling (=15$) betaald.
Na 10 km werden we opnieuw door 3 agenten met een speed gun opzij gezet. Ze zeiden dat we 83 km/hr reden en maar 50 km mochten rijden. Na wat discusieren begonnen ze over de voetbal Eden Hazard, Felani, Lukaku kenden ze. Toen dacht ik yes, ze gaan ons zo doorlaten, maar het duurde een beetje te lang voor Mahamudu. Mahamudu werd boos op een andere agent, hij vond het niet eerlijk dat wij al zo behandeld waren terwijl wij hem kwamen helpen, en ja toen was het afgehandeld: 30.000TZ shilling betaald.
Nu dachten we dat we genoeg uitgemolken waren. Na een kleine 80 km begon de wagen plots stroever te sturen en viel gewoon stil in de middle of nowhere. Uitgestapt en motorkap opengedaan. De kabel van de batterij was losgekomen. Dit was een makkie en zo zijn we rond 19h in Muleba aangekomen.
Saphura had een confituur/ fruitpap gemaakt van vers fruit, banaan, passievrucht, ananas en mandarijn. Echt lekker!
Dan eens gaan kijken wat ze al voorbereid hadden voor onze komst. Ze hadden de afvuleenheid al binnen gezet zodat we morgen vlot aan de slag kunnen. Toen naar het hotel en geloof het of niet ... er was warm water.
Na een goed douchke in de pen gekropen om deze bewogen dag neer te pennen, want het was echt de moeite. Rustig gaan slapen om 22h22.
Luc