Deze voormiddag hebben we een laatste vergadering met Tele en Bombo. Er worden afspraken gemaakt over het runnen van Mali in de toekomst. In ons hotel zijn we sinds 9 u uitgecheckt. Na het middagmaal nemen we afscheid van iedereen die in ’t fabriekje aanwezig is. Dan gaat het per auto op weg naar Bukoba aan het Victoriameer. Op de geasfalteerde weg rijden we langs de huizen in het heuvelachtige Tanzaniaanse landschap, langs de scholen met de geüniformeerde kinderen, langs de kleurrijke vrouwen, meer en meer langs wat minder kleurrijke en gesluierde moslima’s ook. De mensen groeten, lachen en zwaaien – vooral de kinderen, de kinderen zwaaien altijd. Rond 16 u komen we aan in Bukoba. Een drukke stad, de hoofdstad van de Kagera regio. Marie-Claire en Lydia gaan tickets kopen voor de bus die ons morgen om 6.30 u naar Kampala zal brengen. Dan zoeken we een hotel op. Bij de zusters van de Lutherse kerk is een congres bezig. We kunnen er niet terecht. We vinden een slaapgelegenheid aan de rand van het Victoriameer. We slenteren wat langs het strand en langs de rode aardeweg. We zien veel zwart-witte ijsvogels vissen boven het meer. Een Afrikaanse visarend zit met zijn opvallende witte kop hoog op een dode boom. Verder een hamerkop op de rotsen, pelikanen in palmbomen, heilige ibissen, hadada’s, maraboes, meerdere soorten aalscholvers, nijlganzen enz… Om 18 u komen we samen met Nema, de vroegere boekhoudster van Mali, op een terrasje om iets te eten. Om 20 u stijgt de maan als een oranje vrucht op uit het Victoriameer. |
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Archief
April 2023
Categorieën
|