Ik vertrok twee weken later dan gepland omdat de papieren voor de cargo niet in orde waren. Gelukkig was alles in orde vier dagen voor ik uiteindelijk vertrok.
Een kort relaas van onze ‘transport-avonturen’.
1.Het kratten-verhaal:
Dinsdag 4 april landde ik in Kampala. Ik kreeg een bericht van Tele dat de kratten die in Kampala gemaakt werden, aangekomen waren in Muleba!
Charles, transporteur en inklaarder in Kampala, had een vrachtwagen gehuurd om de kratten te laden. Zaterdag werd alles geladen. Juist te laat voor Tele om alles te betalen op de bank in Muleba, want de banken zijn alleen zaterdag voormiddag open. Maandagochtend werd alles betaald. Tele, Mahamudu en Jasson reden naar de grens. Maar de vrachtwagen mocht de grens nog niet over want er was een probleem met één van de documenten: het was een kopie en geen origineel. Charles, de transporteur, is toen met de bus op en af gereden naar Kampala (200 km heen en 200 km terug) om het origineel op te halen. Maar eind goed al goed: dinsdag mochten de kratten de grens over! En ’s avonds werd alles in Muleba uitgeladen!
Peter, een vriend die in Kampala woont, haalde me dinsdagavond af aan de luchthaven. Zalig! In Entebbe moest ik voor het eerst al mijn bagage (56 kg) op de band zetten om te laten scannen. Er staat al een paar jaar een scanner maar tot nog toe kon ik altijd passeren zonder iets te laten scannen. Ik was wel altijd zenuwachtig want ... Want er zitten altijd ‘rare’ dingen in mijn ‘reis’ bagage: inox kranen, doosjes met borsteltjes voor het flessenwasmachine, handschoenen, veel agenda’s, .... !Deze keer was het dus wel raak. Alles moest erdoor! Maar ... paniek voor niets. Alles kwam er ook weer zonder problemen uit. Ze hebben amper gezien wat erin zat. Weeral bang geweest voor niets!
3.Het cargo-verhaal:
Woensdagvoormiddag probeerde ik Charles te bereiken. Maar dat was moeilijker dan verwacht. Mijn telefoonnummer van Uganda werkte niet meer én ... Charles had problemen met zijn nieuwe telefoon. Gelukkig hebben we elkaar toch nog te pakken kunnen krijgen zodat ik hem alle origenele papieren kon geven en we het vervolg konden bespreken. Want ’s avonds kwam de luchtvracht aan met al het materiaal dat de leerlingen nodig hebben om de elektriciteit te vernieuwen in Muleba. Donderdag hebben we de hele dag doorgebracht op de luchthaven om te volgen wat er allemaal gaande was. Charles had iemand ingeschakeld om alles te regelen. Het enige dat hij moest doen was ‘afwachten’ en zien hoe ver ze zouden geraken die donderdag.
Peter is verhuisd van Tanzania naar Uganda. Zijn spullen uit zijn ‘Tanzania-periode’ heeft hij gestockeerd in de container van Mali in Muleba. Sinds vorige week is zijn werkvergunning in Uganda in orde en kunnen zijn spullen vervoerd worden. Een geweldige samenloop van omstandigheden: Wij plaatsen onze cargo spullen op de vrachtwagen naar Muleba en Peters spullen worden mee terug gebracht naar Kampala. Ongelooflijk dat dit zo mooi uitkomt!
Tijdens het wachten regelt Charles het transport en de documenten van Peter zodat er uiteindelijk toch meer gebeurt dan wachten.
Rond 4 uur leek het ‘opeens’ alsof alles die dag zelf nog in orde zou komen. We kregen de opdracht om alles te gaan betalen en Charles liet de vrachtwagen komen vanuit Kampala. Even later kwam een ‘clarkske’ de drie paletten brengen.
Ook nu weer was het juist te laat voor Tele om te betalen in Muleba, want de banken waren al dicht. En erger nog ... vrijdag was een nationale feestdag, dus ... banken dicht. De enige die daar zenuwachtig van werd was ik. Charles zei “dat laten we de chauffeur niet weten. Laat ze maar naar de grens rijden en ze zullen daar wel merken dat het nationale feestdag is. “
Gelukkig zijn de banken zaterdag voormiddag wel open en liep de rest ongelooflijk vlot. Zaterdagavond arriveerde de vrachtwagen in Muleba!
Zondagmorgen hebben ze alles voorzichtig afgeladen en alle spullen van Peter ingeladen. Omdat Peter maandag aan de grens moest zijn voor een vergadering, kreeg ik zondag een luxe lift tot aan de grens. En ook daar mochten mijn spullen gewoon de grens over: mijn 56 kg bagage én wat ik in Kampala bij gekocht had: 45 contact dozen voor opbouwstopcontacten, 9 industriële stopcontacten, 6 kilo bruin bloem om brood te maken en 144 groen sponskes (namaak van China en niet de originele van 3M!).
Vandaar heb ik een busje genomen naar Bukoba en ben er blijven slapen, want zo laat was er geen busje meer naar Muleba. Maandagmiddag ben ik hier aangekomen. Zalig!
Ondertussen ben ik bijna 2 weken weg uit België en mijn vertrek lijkt alweer zo lang geleden. Voorlopig heb ik nog geen muizen of ratten op bezoek gehad ’s nachts. Gelukkig!
Wel is de elektriciteit een probleem. Ze hebben drie dagen fruitsap gemaakt en 2 van die 3 dagen is de elektriciteit uitgevallen op het moment dat ze fruitsap aan het afvullen waren. Resultaat: 140 kratten fruitsap gemaakt ipv de 300 geplande!
Ook vrijdag, goede vrijdag, nationale feestdag hier, én gisteren is er amper elektriciteit geweest. Vandaag, zondag is het beter ook al is hij al zo’n 10 keer een vijftal minuten uitgevallen.
Marina, mijn zus, en Jacques zijn ondertussen ook aangekomen in Tanzania, Arusha. Ik verwacht ze donderdag hier in Muleba. En zondag komen de leerlingen en leerkrachten van het VTI Leuven aan! Ik ben benieuwd wat dat zal geven!
Marie-Claire