Ik vermoed dat het deuntje op ‘Nane Nane’ blijven hangen is. ‘Nane Nane’ (8 augustus) is hét feest van de landbouw, waar wij (Marie Claire en ik) met de madammen naar toe zijn geweest. Het feest vindt plaats op een grote vlakte.
Op het 1ste zicht staat deze vol met vele standjes van lokale producten. Even later komen we tot de conclusie dat er daarvan maar een 6 tal zijn en dat de rest eet- en drinkstandjes zijn. Hoe dan ook Mali, Juice is 1 van deze 6!!! En dat is het voornaamste.
In het weekend wordt Iddi gevierd, het einde van de ramadan. Hier in Muleba is het bijna een week feest geweest. Eerst Nane Nane, dat ze al een paar dagen eerder beginnen te vieren en dan 3 dagen Iddi. Voor ons houdt Iddi-vieren
niet veel in. Het wordt denk ik voornamelijk in de families gevierd. Dus trekken wij op verkenningstocht door Muleba, samen met de andere ‘moezoengoes’ van Nederland. Lidy, Tjeu en Bob komen hun oude woonplaats nog eens bezoeken. Ik ontdek de natuur hier op zijn mooist. Watervalletjes die we gebruiken als schuifaf. Een wandeling naar het plateau, gewoon voor het uitzicht. Een plaatselijke boottocht om de rivier/het moeras over te steken. Nooit gedacht dat we met zijn 9 in zo een klein bootje zouden geraken zonder te zinken. Maar ze krijgen hier echt alles voor mekaar.
Na een maand Tanzania en een dikke week op het fruitsapfabriekje te logeren ben ik nog steeds verbaasd. Verbaasd om te zien hoe ze hier met zo weinig middelen zoveel gedaan krijgen. Als de electriciteit uitvalt bv midden in het productieproces van Mali juice, lijkt dit op het eerste zicht een groot probleem. Men kan het sap niet pasteuriseren( verwarmen tot 90°) en daardoor zal het slecht worden. Maar Mahamudu, de technieker hier, zet 2 gigantische vuren onder de fruitsaptank, zodat het sap zonder electriciteit toch gepasteuriseerd wordt. Geweldig vind ik dat. Het duurde 4 uur voordat het fruitsap de juiste temperatuur bereikte, maar het is hem wel gelukt.
Zo zijn er vele dingen die me blijven verbazen. Als ik de Tanzanianen hier zie sjouwen met balen stro, tonnen of
bananentrossen - niet 1, niet 2, neen zelfs niet 3, maar 4 of 5 trossen - vastgebonden op een fiets, dan vraag ik mij af hoe doen ze het? Wat wij soms met moeite in een auto krijgen vervoeren zij hier per fiets en dan maar bergop
duwen! Wat een volhouders!
Groeten uit Muleba,
Katrien
er klikken om te bewerken.