Edrick werkt bij Mali. Vroeger was hij verantwoordelijk voor de Mali juice winkel, hier in het centrum van Muleba. Nu werkt hij in het fabriek. Als er ergens iemand ‘extra’nodig is, springt hij in en anders plakt hij de etikettekes op de
fleskes.
In april 2009 werd hij op een avond overvallen. Ze sloegen hem bont en blauw, sloegen hem met een ijzer tegen het hoofd en knepen zijn keel dicht tot hij bewusteloos was. Hij lag meer dan een week in het ziekenhuis met hoofdwonden en een opgezwollen keel. Sindsdien hoort hij bijna niet meer. In het begin hoorde hij helemaal niets meer, behalve heel veel lawaai in zijn hoofd. Nu spelen ze nog constant op ‘trommels’ in zijn rechteroor, maar hoort hij iets beter, vooral met dat rechteroor.
In januari stuurde Tele een mail met de vraag of ik geen hoorapparaat mee kon brengen voor Edrick en een
bril voor Abdulrahamani – de zoon van Safoera. Die bril was geen probleem, maar een hoorapparaat ... ?
Maar gelukkig ken ik Myriam en die werkt in Antwerpen in een school voor kinderen met een hoorstoornis, dus
kon ik haar om raad vragen. En dat was een schot, recht in de roos! Via facebook vroeg Myriam aan haar
ex-leerlingen of er iemand nog een hoorapparaat had dat niet meer gebruikt werd en dat mee zou mogen naar Tanzania. En op een mum van tijd, had ze er meer dan 10 !
En dan schakelde Myriam de audiologen van haar school ook nog in! De hoorapparaten werden naar het fabriek gestuurd voor een groot nazicht. Van elk hoorapparaat werd de technische fiches gezocht of gemaakt. Ik kreeg instructies hoe een hoorapparaat onderhouden moet worden : elke nacht samen met een tablet in een potteke leggen, elke week de oorstukken wassen in warm water en zout en dan droogblazen met een pompke dat ik ook mee kreeg, ... Waar dat de batterijen in moeten. Dat je nieuwe batterijen eerst even gewoon moet laten liggen voordat je ze erin steekt, want dan gaan ze langer mee !!!! Hoe dat je een ‘mal’ moet maken voor een oorstuk. De pasta en de verharder daarvoor kreeg ik ook nog mee. Kortom een spoedcursus ‘hoorapparaat en alles erop en eraan’!
En daarom hadden we donderdag in Bukoba een afspraak met Dr. Amini Said. Hij is dokter in Mugeza, de dovenschool in de buurt van Bukoba. Volgens Tele konden we in heel Kagera niemand beter vinden dan hem, als we wilden praten over hoorproblemen, hoorapparaten en alles wat ermee te maken heeft. En inderdaad, ... weer een schot recht in de roos. De school in Mugeza is de enige dovenschool in heel Kagera en Kagera is evengroot als België. Er zijn meer dan 100 leerlingen en nog geen 20 hebben er een hoorapparaat. Dus de hoorapparaten kunnen nergens beter dienen dan daar en Dr. Amini was dan ook meer dan content om te horen dat er 10 hoorapparaten op komst zijn.
Hij wou als tegenprestatie ‘direct’ met Edrick naar de school rijden, om de ‘mallen’ te maken voor de oorstukken van Edrick.
Nog beter nieuws was dat ze in de school zelf een ‘atelier’ hebben, waar ze de oorstukken maken, zodat het probleem van hoe aan de oorstukken te geraken, ook helemaal opgelost is.
De reis naar Bukoba was dus meer dan vruchtbaar en wordt zeker vervolgd : hopelijk groeit er een mooie
samenwerking tussen de school in Antwerpen en in Mugeza.
Edrick is ongelooflijk content en zegt dat hij me op zijne rug rond zal dragen als hij terug beter hoort. Toen Safoera hem deze morgen een foto liet zien waar zij en Myriam samen wafels aan het bakken zijn, toen Myriam hier in Muleba op bezoek was, vroeg Edrick: "Is dit die vriendin van het hoorapparaat ?" En Myriam kreeg prompt een kus.
Alle werkers hier zijn MIJ (dus JULLIE, Myriam, Catthy, Kim, ... ) al komen bedanken voor de hoorapparaten voor Edrick. Maar ik beloof wel niet dat ik jullie op mijne rug ga dragen zunne!
Groetjes
Marie-Claire