Het is een verhaal dat me altijd bij gebleven is en de laatste weken heb ik verschillende keer gezegd: “ja inderdaad het is ‘katoga’, ‘katoga’ van de mannen, niet de ‘katoga’ van de vrouwen!” En dan kijken ze heel verdwaasd ... en dan gieren ze van de lach. “Want”, zeggen ze dan, “als jij DAT weet dan ben je één van ons.”
Het was dus vandaag ‘katoga’-betaaldag, want de 25 werkers van Mali kregen maar de helft van hun loon. Omdat het ‘katoga’ is in februari, werd er heel weinig fruitsap verkocht. Gelukkig is er ondertussen de MaliMuleba vzw, met een bankrekening waar toch al zo’n 1700 euro op gestort werd. 500 euro daarvan werd vandaag gebruikt om de werkers toch de helft van hun loon te kunnen betalen.
Tussen haakjes: op de rekening van de Koning Boudewijnstichting werd ondertussen al zo’n 4.5OO euro gestort, dat zal gebruikt worden om fleskes te kopen.
Allicht is maar de helft van je loon krijgen, geen rozegeur of maneschijn. Op zo’n moment helpt het niet veel dat ze weten dat Mali juice op de goeie weg is (ze hebben in 2011 zowaar 50% meer verkocht dan in 2010!). Op zo’n moment helpt het niet veel dat ze weten dat het verlies dat ze maken en de steun die ze van ‘buitenaf’nodig hebben, alsmaar kleiner wordt. Want vandaag zijn alle 25 werkers met 60.000 Tanzaniaanse shilling naar huis gegaan (30 euro) en daar hebben ze een ganse maand voor gewerkt. Op zo’n moment helpt het niet dat hun gezegd wordt dat ze de rest later krijgen. Morgen gaan ze naar de wekelijkse markt en daar kost een kilo tomaten 1.000 shilling (een halve euro), een kilo aardappelen 2.000 shilling, een kilo ajuin 2.000 shilling, een banaantje 100 shilling, een ananas 1.000 shilling. Wat als ze ook nog 20.000 shilling moeten betalen als huishuur ?
Allicht wordt er dan gereclameerd! Vandaag kon ik niet anders dan iedereen gelijk geven en zeggen: “Inderdaad ... jullie leven is‘hard’. En het is een ‘scheve wereld’.” Het is ‘scheef’ dat het gemiddelde inkomen in België 80 keer
hoger is dan het gemiddelde inkomen in Tanzania! Het is ‘scheef’ dat iemand in Tanzania moet leven met gemiddeld 400 euro per JAAR. En natuurlijk moet je die bedragen corrigeren, en herberekenen naar koopkracht. Maar het zit ‘scheef’, het zit verschrikkelijk ‘scheef’. Ze verdienen het hier stuk voor stuk, om het beter te krijgen.
En toen dacht ik, ook al kan ik weinig of niets doen aan die wereldwijde scheve situatie, toch ben ik blij dat ik in mijn leven de keuze heb kunnen maken, om het niet te laten voor wat het is.
Zal ik dat dan nu maar ‘rozeschijn’ noemen en gaan slapen als een roos?!
Marie-Claire