Al meer dan 10 jaar ken ik Mali juice van verhalen en foto's. Mijn bewondering voor wat daar gebeurt is altijd groot geweest. Toen ik deze zomer de kans kreeg om de fabriek ter plaatse te gaan bezoeken, was ik heel blij en heel nieuwsgierig.
Het is een intense ervaring geworden. In Tanzania kwam ik terecht in een ander soort leven, bijna een andere wereld. De busreis naar Muleba had dat al duidelijk gemaakt. Door de raampjes schoven de beelden als een film voorbij: de onophoudelijke activiteiten langs de weg; mensen die niet ín maar buiten hun huizen leven; de vele mensen onderweg, te voet, met fiets of bromfiets, met onwaarschijnlijke ladingen; de lange rijen lachende en taterende schoolkinderen in uniform; de vele verkopers en verkoopsters in stalletjes en kraampjes allerlei … Dat het allemaal niet evident is, kon je wel vermoeden uit de toestand van sommige kraampjes en uit de aard van sommige ladingen. Dit was geen bol.com-maatschappij.
Na anderhalve dag bus kwamen we dan eindelijk aan in het centrum van Muleba. Daar namen we een brommer-taxi om langs de typische rode straten naar de fabriek te rijden. En konden we kennismaken met de mensen die we al zo vaak op foto gezien hadden: mzee Bombo, de voorzitter; manager Tele, Saphura, die zorgt dat Marie-Claire niet vergeet te eten; Mahamood, de creatieve technieker, verkoper Resi, de nachtwakers en de werkers. Met al die vriendelijke mensen in die stralende zon, zou je even de indruk kunnen hebben dat het hier om een doodgewone fabriek gaat, zoals bij ons.
Tot de ploeg staat klaar om met de productie te beginnen. Eerst valt de elektriciteit uit. Als de generator opgestart is, komt er plots geen water meer uit de kraan. Daarvoor is er dan de reservetank. Als buitenstaander sta je daar dan verwonderd te kijken hoe niemand zich uit het lood laat slaan, hoe al die problemen opgelost geraken. Hoe er altijd verder gegaan wordt.
We hebben op het terrein van Mali Muleba bezielde ‘voortrekkers’ gezien, die onvermoeibaar manieren blijven zoeken om het doel van de ‘break-even’ te bereiken.
We hebben een hele ploeg enthousiaste werkers gezien, die samen zorgen voor het beste fruitsap van de wereld, en die zich niet al te veel aantrekken van de zoveelste onderbreking van de productie.
We hebben Mali Muleba in het echt gezien. En daar word je als verwende westerling stil van. De échte betekenis van veerkracht, probleemoplossend denken en vertrouwen in de toekomst wordt daar weer duidelijk. En duidelijk is ook waarom dit verhaal nooit mag stoppen. Daarvoor is de inzet van zoveel enthousiaste medewerkers te groot.
Martine Willems