Na twee dagen reizen zijn we aangekomen in Muleba. De afrikaanse geuren en kleuren zitten al in onze neuzen. Alles gebeurt hier in slow-motion (polé-polé). Habari, is het eerste woord dat we kennen, goedendag in het Swahili. We zijn blij dat we verlost zijn van de extra bagage: ongeveer 200 kg aan brillen , maatpakken, handtassen, hoorapparaten, wisselstukken, e.d.
Doordat de asfaltweg eindelijk is aangelegd, is het duidelijk merkbaar dat er meer bedrijvigheid is in Muleba. Maar dit neemt niet weg dat er geen nood meer is aan vooruitgang. Dus de investering, de financiële hulp, de accecoires die we als buitenstaanders geven, worden zinvol en met enorme dankbaarheid aangenomen.
Ondanks de lichte vooruitgang voor de bevolking blijft het voor ons nog steeds een raadsel hoe de inwoners steeds blijgemutst, hun trots en fierheid, tentoonspreiden ongeacht ze weten dat wij ‘de mzungus’ de blanken enorm veel meer luxe, comfort , materialen... hebben. Wat ons opvalt is dat we enorm hartelijk onthaald worden. Hoedje af voor de gepaste uitdrukking: “wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd”. Voor ons telt dan deze spreuk: “wie niet geeft wat hij heeft, is het niet waard dat hij leeft”.
Marleen, Marlies, Marie-Christine, Myriam, Marjan, Katrien, Gijs, Marina & Marie-Claire