En toen kwam het verhaal. Als het regent en de zon schijnt, zeggen ze hier “Er heeft een leeuw gejongt.” En toen kwam natuurlijk ook mijn verhaal. In België zeggen ze dan “Het is kermis in de hel.” En dan gieren ze van de lach.
Deze week zijn de nieuwe etiketten voor op de flesjes aangekomen en de nieuw gekleurde kroonkurken.
Mooi, heel mooi. Omdat er geen kratten genoeg zijn, moeten de flesjes gestapeld worden en als Mahamudu begint te stapelen dan is het helemaal ‘af’ : alle mandarijntjes-etiketten allemaal mooi naar boven. Spijtig vindt hij het, dat de madammen ze niet allemaal juist op dezelfde hoogte geplakt hebben.
De oorarts is heel blij met de 10 hoorapparaten die Myriam vanuit haar school in Antwerpen verzameld heeft. Weer 10 kinderen meer die dan toch een hoorapparaat zullen krijgen. Het is heel raar om op de school rond te wandelen. Er zijn 120 kinderen (zo’n 20 met een hoorapparaat). Alle klaslokalen zijn open, maar er is bijna geen lawaai te horen, het is akelig stil.
Helena en Jenny zijn zo fier als een gieter, als ze een nieuwe kastrol en een nieuwe waterketel krijgen voor in het fabriek. Ik heb heel Bukoba afgezocht voor een‘fluitketel’, maar ... dat kennen ze niet. Ze gieren van de lach, als ik probeer uit te leggen wat een fluitketel is.
Maar Mahamudu lacht niet, die haalt het fluitje van Mzee Abel, de nachtwaker en met een plastieken buisje maakt hij het vast aan de teut van de waterketel, dus ... nu hebben we toch een fluitketel.
De stafvergadering donderdag wordt afgesloten met een sessie
wijn-proeven. De wijn is nog niet klaar, maar ... iedereen vindt dat hij toch al geproefd moet worden.
Groetjes, geniet van de lente
Marie-Claire